অলপ সহৃদয়তা বিচাৰো

‘‘মানুহে মানুহৰ বাবে

যদিহে অকণো নাভাবে
অকণি সহানুভুতিৰে ভাবিব কোনেনো কোৱা?’’
-ভূপেনদাই কৈ গৈছে। মানবদৰবী শিল্পীগৰাকীয়ে মানবতাৰ জয়গান গাইছিল।

অসমীয়াৰ দুখ বানপানী এইবাৰো আহিল। আনবাৰৰ তুলনাত এইবাৰ যেন অলপ ডাঙৰকৈয়ে। মানুহৰ আচৰণত ৰুষ্ট প্ৰকৃতি। দোষ যিয়েই নহওক¸ ভুল যিয়েই নকৰক¸ জীয়াতু ভুগিব লগা হৈছে লক্ষীমপুৰ¸ ধেমাজীৰ ৰাইজে। মাজুলী¸ গহপুৰৰ ৰাইজে। কম-বেছি পৰিমাণে অসমৰ তেইশখন জিলাৰ নাগৰিক ক্ষতিগ্ৰস্হ হৈছে। জলবন্দী হৈ পৰিছে¸ ধন-জন হেৰুৱাই সৰ্বশ্ৰান্ত হৈছে। স্বাধীনতাৰ পিছত আজিলৈ বহুকেইখন চৰকাৰ গল। আজিলৈ এই বান সমষ্যাৰ ভাল সমাধান এটা উলিয়াব নোৱাৰাটো দুৰ্ভাগ্যজনক। বিভিন্ন দল-সংগঠনে মাথো ৰাজনীতি কৰিছে। দুৰ্দশাগ্ৰস্হসকলে জীয়াতু ভুগি আছে। টিভিৰ পৰ্দাত দেখি বহুতৰে চকু সেমেকি উঠিছে।

যিয়েই নহওক¸ ৰাইজে নখ জোকাৰিলে নৈ বয়। অসমৰ সমুহ বাসিন্দাই অলপ সহৃদয়তা দেখুৱালে সেই সকল দুৰ্দশাগ্ৰস্হৰ চকুলো সামান্য হলেও মচিব পাৰি। অনাহাৰে অনিদ্ৰাই থকা এসাজ ভাত¸ কাপোৰৰ অভাবত থকা সেইসকল দুৰ্ভগীয়াৰ প্ৰতি আমি সকলোৱে সামান্য সহায় আগবঢ়াব নোৱাৰোনে? এটা পাওৰুটি¸ পুৰণি হলেও পিন্ধিবলৈ এযোৰ কাপোৰ¸ সামৰ্থ অনুযায়ী সামান্য ধন যদি প্ৰত্যেকেই অাগবঢ়াও তেওলোক সামান্য হলেও উপকৃত হব। সকলো চৰকাৰৰ দায়িত্ব বুলি বহি নাথাকি আহক সকলোৱে অলপ মৰম দেখুৱাও। এই মুহুৰ্তত আপোনাৰ পাঁচ¸ দহ টকাটোও সেইসকল লোকৰ বাবে বহু মুল্যবান। মাথো লক্ষ্য কৰিব¸ আপোনাৰ মৰমখিনি যাতে যোগ্য পথেৰে তেওলোকৰ কাষলৈ যায়গৈ।