ডি ভাইৰাছ (কল্পবিজ্ঞান ভিত্তিক গল্প)

: ডক্টৰ মই বৰ অশান্তি পাইছো। অসহ্যকৰ যন্ত্ৰনা। কেতিয়াবা চুইছাইড কৰি দিম যেন লাগে।
- কান্দি উঠিল পেচেন্টজনে।
: আপুনি ধৰ্য্য ধৰকচোন¸ চব ঠিক হৈ যাব।
- লৰালৰিকৈ কৈ ডক্টৰজনে পানীৰ গ্লাচটো তেওলৈ বঢ়াই দিলে। ঘোটঘোটকৈ পি খালে মানুহজনে।

: ডক্টৰ¸ সমষ্যাটো বাঢ়ি আহিছে। মই শান্তি নোপোৱা হৈছে। টোপনি আহিলেই ভয়ংকৰ হয়। নোশোৱাকৈ থাকিলেও মৃত্যুৰ দুৱাৰদলিৰ পৰা উভতি অহা যেন লাগে। মুৰটো ফালি তেজ চিটিকি যোৱা যেন লাগে।
- হতাশ হৈ পৰিল মানুহজন।

: আপুনি বেছিকৈ চিন্তা নকৰিব। চব ঠিক হৈ যাব। অলপ ধৰ্য্য ধৰক।
- সোহাতেৰে ৰোগীৰ হাত এখন স্পৰ্ষ কৰি ডাক্টৰে সান্তনা দিব খোজে।
: এইটো কি ধৰণৰ বেমাৰ ডক্টৰ। ভয়তে গোটেই ৰাতি এও ওচৰত বহি থাকে।
- কৈ থাকোতে মানুহজন যেন ভাঙি পৰিছে। কেইবাদিনৰো অনিদ্ৰাৰ চাপ তেওৰ মুখত স্পষ্ট।

: চাওক চলিহা¸ আপুনি অলপ বেছিকৈ চিন্তা কৰিছে। ষ্টেছ নলব¸ মেডিচিনখিনি খাই থাকক সোনকালেই ভাল পাব।
- নতুনকৈ প্ৰেছক্ৰিপচন এখন লিখি মানুহজনক দিলে। আশাৰ ৰেঙনী এটা লৈ মানুহজন গলগৈ।

হুমুনিয়াহ এটা ওলাই আহিল ডক্টৰ চৌধুৰীৰ। বিশ বছৰৰ কৰ্ম জীবনত এনেকুৱা কেছ তেও আজিলৈ পোৱা নাছিল। ৰোগীত সান্তনা দিবলৈ মিছাকৈ চিন্তাৰ কাৰণ নাই বুলি কলেও¸ তেও নিজে চিন্তিত নোহোৱাকৈ থকা নাই। মেডিকেল হিস্ত্ৰীত চাগে এইটো ৰোগৰ এয়াই প্ৰথম। চিম্টচবোৰ কোনো পধ্যেই তেও ধৰিব পৰা নাই। একপ্ৰকাৰ দিশহাৰা হৈ পৰিছে তেও। তেওৰ সুদীৰ্ঘ কৰ্মজীবনত এয়া যেন বৃহৎ চেলেঞ্জ।

দুমাহমান আগতে এদিন মানুহজন তেওৰ চেম্বাৰলৈ আহিছিল। চহৰৰ এজন নামজ্বলা যুব ব্যবসায়ী।

: ডক্টৰ¸ ৰাতি ভয়ানক সপোন কিছুমান দেখি চকখাই সাৰ পাই উঠো। আৰু টোপনি নাহে।
- দুমাহমান আগতে মানুহজনে আহি কৈছিল। প্ৰথমে কেইটামান শ্লিপিং টেবলেট দি ষ্ট্ৰেছ নলবলৈ কৈছিল চৌধুৰীয়ে। ধনী মানুহ¸ সাধাৰণ অসুবিধা পালেও ডক্টৰৰ কাষলৈ দৌৰ মাৰে। চৌধুৰীৰ মতে এয়া বেমাৰ নাছিলেই। ব্যবসায়ী মানুহ প্ৰায়েই পাৰ্টি কৰি¸ ড্ৰিংক কৰি শোৱা খোৱা অনিয়মিয়া। ষ্ট্ৰেছৰ বাবে এয়া হৈছে। চৌধুৰীয়ে ভাবিছিল। গাঁওৰ খেতিয়কৰ লৰা তেও। অত্যাধিক পৰিশ্ৰমত দেউতাক¸ খুৰাকহঁতৰ মাথাৰ বিষ¸ টোপনি নহা দেখিছিল।

: ডক্টৰ মই মৰিম চাগে। মুৰটো ফাটি যাও যাও লাগে। যেন তেজবোৰ লাওখোলা ফাটি চিটিকিহে পৰিব।
- এসপ্তাহমান পিছতে মানুহজন আকৌ আহিছিল। হতাশ হৈ পৰিছিল।

চৌধুৰী অলপ আচৰিত হৈছিল। সন্দেহ এটা হোৱাত সকলো ব্লাড টেষ্ট¸ চিটি স্কেন কৰাইছিল। একো নাই¸ সকলো নৰ্মেল। চৌধুৰীয়ে চিমটমচ বিলাকৰ বাখ্যা বিচাৰি পোৱা নাছিল। মাথো ইটোৰ পিছত সিটোকৈ মেডিচিন সলাই পৰীক্ষা কৰি আছে তেতিয়াৰ পৰা। অথচ বিশেষ একো সুফল পোৱা নাই।

চহৰৰ এজন নামী চাইকাট্ৰিস্ক ডক্টৰ চৌধুৰী। তেওতকৈ ভাল ডক্টৰ গোটেই ৰাজ্যখনতে নাই। অথচ তেও একো উৱাদিহ পোৱা নাই। কথাটোৱে তেওক অশান্তি দিছে।

সন্ধিয়া আঠমান বাজিছিল। পেচেন্ট চোৱা শেষ হৈছিল। চেম্বাৰৰ পৰা ওলাই নতুন ব্লেক ডাষ্টাৰখনত উঠি ঘৰমুৱা হল তেও। ঘৰত আলহী আহিছে। দুপৰীয়াই ঘৈনীয়েকে জনাইছিল। ইউ এছৰ পৰা সপত্নীক খুলশালীয়েক আহিছে। দুবছৰমান লগপোৱা নাই দিগন্তক। ডাঙৰ চফ্টৱেৰ ইঞ্জিনিয়াৰ সি। খুলশালীয়েকক লগ পাবলৈ তেও উদ্বাউল হৈ পৰিছে। হথাতে কিবা ভাবি গাড়ীখন ঘুৰালে তেও। অলপ পিছতে চেনীকুঠিৰ প্ৰকাণ্ড বিল্ডিংটোৰ তলত গাড়ীখন ৰল।

ডক্টৰ শইকীয়া তেতিয়া ঘৰতে আছিল। দুদিন আগতে গুৱাহাটীলৈ আহিছিল তেও। চৌধুৰীৰ লগত একেলগে পঢ়িছিল।
ফ্লেটৰ সমুখত ৰৈ কলিংবেলতো বজালে চৌধুৰীয়ে। খুলশালীয়েকহঁতক অলপ দেৰিকৈ লগ পালেও হব। কিন্তু আলোচনা গুৰুত্বপুৰ্ণ।

চলিহাই যোৱা দুমাহৰ পৰা নিতৌ ডেৰ বজাৰ পৰা তিনিবজাৰ ভিতৰত বেয়া সপোন দেখে। ইমানেই ভয়াবহ সপোন যে মানুহজনৰ সৰ্বশৰীৰ ঘামি যায়। সপোনতে হৃদস্পন্দন বহুত বাঢ়ি যায়। ইমানেই ভয়লগা সপোন যে মানুহজনে ভয়তে চিঞৰি দৌৰ মাৰে। যেন নিচাগ্ৰস্হ অবস্হাতহে থাকে। সেই সময়ত ওচৰতে যাকে পাই আক্ৰমণ কৰে। লাহে লাহে বাঢ়ি আহিছে সমষ্যাটো। আজিকালি সেই সময়ত নাকে মুখেৰে তেজ ওলাই আহে। অত্যাধিক গৰমত মানুহজনে গাৰ সমষ্ট কাপোৰ খুলি পেলাই।

মানুহজনে ভয়তে দুদিনমান ৰাতি নোশোৱাকৈ আছিল। তথাপি গৰম লাগে¸ ৰব নোৱাৰি কাপোৰ খুলি হিংস্ৰ হৈ পৰে। যেন এটা উম্মাদ ভয়াবহ পশু।

: চোৱ শইকীয়া¸ মই একো ধৰিব পৰা নাই।
- শইকীয়াৰ মুখলৈ চাই কৈ উঠিল চৌধুৰীয়ে। ঘটনাবোৰ আগতেই ফোনত কৈছিল তেওক।

: এয়া একেবাৰে নতুন কথা শুনিছো চৌধুৰী। আজিলৈকে এনে শুনা নাই।
মোৰ বোধেৰে মানুহজন কিবা নতুন ভাইৰাছৰ কবলত পৰিছে।
- চিন্তাক্লিষ্ট হৈ কৈ উঠিল শইকীয়াই।
: ময়ো তাকেই ভাবিছো। মেডিকেল চাইঞ্চত আজিলৈ এনে হিস্ত্ৰী নাই।
- হুমুনিয়াহ এটা কাঢ়ি কৈ উঠিল চৌধুৰীয়ে।
------------------

ছোৱালীজনী দেখাত ধুনীয়া। নতুনকৈ বিয়া হৈছে। গিৰিয়েকজনো ধুনীয়া। বয়স বৰবেছি ত্ৰিশতকৈ বেছি নহয়। জিনচ টপ পৰিহিতা ছোৱালীজনীয়ে মনমাৰি বহি আছে।

: ছাৰ¸ কিবা এটা কৰক। অসহ্য হৈছে আৰু। ৰাতি এও শুবই নোৱাৰে। ভয়খাই চিঞৰি উঠে। আৰু…
- কবলৈ টান পাই লৰাজনে ঘৈনীয়েকৰ মুখলৈ চালে।

: আৰু কি?
- ডক্টৰ চৌধুৰী অলপ উচপিচাই উঠিল। সেই বেমাৰটো। চিমটমচবোৰ মিলি আহিছে।
: আৰু চাৰ¸ মই কাষ চাপিলেই অলপ পিছতে তেও বাধা দিয়ে। মোৰ মন যায়।
- এইবাৰ কৈ উঠিল লৰাটোৱে। ডক্টৰক চব খুলি কব লাগে। নহলে চিকিৎসা আধৰুৱা হয়। কথাটো সি বুজে। তাৰ দুখ লাগিছে ঘৈনীয়েকলৈ। খঙো উঠিছে¸ কি দৰকাৰ আছিল সেইদিনা পাৰ্টিলৈ যোৱাৰ। তাৰ পিছদিনাৰ পৰাই তাই চকখাবলৈ লৈছো। সপোনত অচিন ঠাই এখনলৈ তাই যায়গৈ। ভয়লগা কিহবাই মাৰিবলৈ খেদি আহে। ইয়াতকৈ বেছি একো মনত নাথাকে তাইৰ। হাৰ্টবিট বাঢ়ি গৰমত সমষ্ট কাপোৰ খুলি দৌৰ মাৰিব খোজে। সেইদিনা বেৰত খুণ্ডা খাই বেহুচ হৈছিল। ফ্ৰীজৰ তিনি চাৰি বটল পানী ঢলাৰ পিছতহে হাৰ্টবিট নৰ্মেল হৈ চকু মেলিচিল। তেনে অবস্হাত কাকো মাতিবও নোৱাৰে লাজতে। তাই গাত কাপোৰ নাৰাখে। তাৰ চকুদুটা সেমেকি উঠিল।

: ছাৰ¸ এয়া কি বেমাৰনো? ভাল হমনে?
- এইবাৰ ছোৱালীজনয়ে সুধিলে চৌধুৰীক।

: ষ্ট্ৰেছৰ বাবে হৈছে চাগে। একো নাই চিন্তা কৰিবলগা।
- কৃটিম হাঁহি মাৰি চকীখনত হেলান দি বহিল তেও। পেচেন্টক সাহস দিয়াটো তেওৰ কাম। ভিতৰি ভিতৰি ঘামি উঠিল মানুহজন। একেই কেছ।

: আচ্ছা¸ ড্ৰিংকচ কৰে নেকি বাৰু?
: দুই এটা পেগ লয় কেতিয়াবা পাৰ্টিত। - চৌধুৰীৰ প্ৰশ্নত কও নকওকৈ কৈ উঠিল লৰাটোৱে।
: হুম
- কিবা অলপ ভাবি প্ৰেছক্ৰিপচন লিখিলে তেও।

মানুহহাল যোৱাৰ ফালে চাই থাকিল তেও। ইতিমধ্যে বেমাৰতো বিয়পি পৰিছে। লাহে লাহে একেই কেইবাটাও কেচ আহিছে তেওৰ ওচৰলৈ। অথচ তেও অসহায়। কম পাৱাৰৰ শ্লিপিং টেবলেট আৰু এন্টি ডিপ্ৰেচনৰ টেবলেট দি মিছা আশা দি পঠাই দিছে। শইকীয়ালৈ ফোনটো লগালে তেও।
---------------------

দুদিনমান গৈছিল। চেম্বাৰত ৰোগী চাই আছিল ডক্টৰ চৌধুৰীয়ে। হঠাতে ৰিচেপচনিষ্টগৰাকীয়ে জনালে।
: চাৰ¸ পুলিচ অফিচাৰ এজন আহিছে।
: ঠিক আছে¸ পঠাই দিয়া।
-আচৰিত হল চৌধুৰী। ডক্টৰৰ লগত পুলিচৰ কি কাম। হয়তো কিবা এডভাইছ বিচাৰিও আহিব পাৰে।

: হেল্ল’ ডক্টৰ¸ মই অমৃত ডেকা।
- হাতখন আগবঢ়াই কৈ উঠিল অফিচাৰজনে। কান্ধত তেওৰ তিনিটা ষ্টাৰ। চাগে চি আই অফিচাৰজন।
: প্লিজ
-হেণ্ডচেক কৰি সমুখৰ চকীখনলৈ আঙুলিয়াই কৈ উঠিল চৌধুৰীয়ে।

: ডক্টৰ¸ আপুনি চাগে বসন্ত চলিহাক জানিবই। আপোনাৰ ট্ৰিটমেন্ট লৈ আছিল। আচলতে তেওৰ ওচৰতে মই থাকো।
- চলিহাৰ ফটোখন আগবঢ়াই কৈ উঠিল ডেকাই। উচপখাই উঠিল চৌধুৰী।

: এখেতক কেনেকৈ পাহৰিম। আচৰিত বেমাৰ এটা হৈছে তেওৰ।
- চৌধুৰীয়ে সকলো খুলি কলে তেওক।
: অ’ আই চি! বাট হি হিজ নো মোৰ!

: হোৱাট…
- আচৰিতহৈ থিয় হৈ পৰিল চৌধুৰী।

: হয়। কালি ৰাতি অত্যাধিক ব্লিডিং হৌ তেওৰ মৃত্যু হৈছে। ঘৈনীয়েকে কোৱামতে নাঙঠ হৈ তেও ডিঙি চেপি ধৰিছিল। সেই সময়ত তেও নাক¸ কাণেৰে তেজ ওলাই আহিছিল। ভয়তে ঘৈনীয়েকে ঠেলা মাৰি পলাওতে যি পৰিল আৰু উঠিবই নোৱাৰিলে।

: অহ চো চেদ।
- হুমুনিয়াহ এটা কাঢ়ি কৈ উঠিল চৌধুৰীয়ে।
: ঘটনাটো আচহুৱা শুনি আপোনাক লগ কৰিবলৈ আহিলো।)

চৰকাৰী ডক্টৰৰ পষ্টমৰ্টেম ৰিপৰ্টমতে মৃত্যু হাৰ্টএটাক¸ ৰিজন কিবা ভয়াবহ শ্বক। বিমোৰত পৰিল চৌধুৰী। লক্ষণবোৰ অধ্যয়নেই কৰিব পৰা নাই।
-------------------

ইণ্ডিয়ান ইনষ্টিটিউট অব মেডিকেল চাইঞ্চৰ ৰিচাৰ্চ চেন্টাৰত দুজন মানুহে মনোযোগেৰে কাম কৰি আছে। ডেকা মানুহজনে মাইক্ৰস্ক’পত কিবা একান্তমনে চাই আছে। লগৰজন অলপ বয়সীয়া। ডাঙৰ টেবুলখনত কিবা চিত্ৰ আকৃতিৰ কিছুমানত কিবা বিচাৰি অধৈৰ্য্য হৈ পৰিছে।

: য়েছ¸ য়েছ
- উৎফুল্লিত হৈ পৰিল ডেকা বিজ্ঞানীজন।

: আৰ ইউ গট ইট? চইকীয়া¸ কিবা ওলাইছে?
ডক্টৰ মালহোট্ৰাই শইকীয়াৰ ফালে চাই সুধিলে। শইকীয়া শব্দতো তেওৰ মুখত নুঘুৰি চইকীয়া হয়গৈ।

: য়েছ চাৰ। আই গট ইট।
- ফুৰ্তিতে চিঞৰি উঠে শইকীয়াই। ডক্টৰ মালহোট্ৰা তেওৰ ওচৰলৈ আহিল। যোৱা পোন্ধৰ দিনে তেওলোক লাগি আছে এইটো পৰীক্ষাত। এই ফৰ্মুলাই বিচাৰি পোৱা নাছিল।

নতুনকৈ ভাইৰাছ এটা ওলাইছে। বেছি মানুহ এফেক্টিড হোৱা নাই যদিও এফেক্টেড হোৱাবোৰৰ একো চিকিৎসা হোৱা নাই। অসহ্য যন্ত্ৰনাত ভুগিছে বেমাৰীবোৰ।

এমাহমান আগতে মালহোট্ৰাই শুনিছিল। প্ৰথমে তেৱো বিশ্বাস কৰা নাছিল। শইকীয়াৰ সহপাঠী এজন ভাল চাইকাট্ৰিক্স। প্ৰথমে সেইজনেই কৈছিল কথাটো। ভাইৰাছ বুলি প্ৰথমে কোনেও ভবা নাছিল।তীব্ৰ মানসিক হেচাত বিকৃতি হোৱা বুলি ভাবিছিল।

: আজিকালি আচৰিত কেচ দুটামান আহিছে। বেছিভাগ পেচেন্টেই প্ৰথমে তন্ত্ৰ মন্ত্ৰৰ সহায় লয়। কোনোবাই কলাযাদু কৰা বুলি¸ ভুত পিশাচে ধৰা বুলি। ভাল নাপায় অবশেষত ডক্টৰৰ ওচৰলৈ আহে কিবা মানসিক ৰোগ বুলি। সকলো পেচেন্টৰ এটাই বেমাৰ। ৰাতি কোনেও শুব নোৱাৰে। শুলেই সপোন দেখে আৰু সপোনত কিছুমান চিন দেখি ভয়তে চিঞৰি দিয়ে। হাৰ্টবিট বন্ধ হোৱাৰ উপক্ৰম হয়। অথচ চকুমেলি কোনেও কব নোৱাৰে কি সপোন দেখিছিল। মাথো এটাই ভয়াবহ আছিল।
- ফোনত সহপাঠী বন্ধু ডক্টৰ অৰিন্দম চৌধুৰীয়ে কৈছিল শইকীয়াক। দুয়োজনে একেলগে এইমছত পঢ়িছিল। পিছত লণ্ডনৰ পৰা কোৰ্চ কৰি চৌধুৰী অসমলৈ ঘুৰি গল। শইকীয়া আমেৰিকাৰ পৰা আহি এইমছতে থাকি গল।

: ইন্টাৰেষ্টিং…তাৰ পিছত
- আচৰিত হৈছিল শইকীয়া।

: কেইদিনমান যোৱাৰ পিছত পেচেন্ট হিংশ্ৰ হৈ পৰে। হিতাহিত জ্ঞান হেৰুৱাই গৰমত সম্পুৰ্ণ উলংগ হৈ সমুখত যাকে পাই আক্ৰমণ কৰে। নাক¸ কাণেৰে তেজ বাহিৰ হয় আৰু অবশেষত হাৰ্টএটাক।

: অহ¸ মাই গড
- শইকীয়াই যেন কিবা হলিউডৰ কিবা চিনেমাৰহে বৰ্ণনা শুনি আছিল। গাটো জিকাৰখাই গৈছিল তেওৰ। চুবুৰীয়া ৰঙা চীনে নতুনকৈ বহুত ভেজাল সামগ্ৰী উলিয়াই আছে। প্লাষ্টিকৰ চাউল¸ আৰ্টিফিচিয়েল মিট¸ কেবেজ…।
দেশীয় অসাধু লোকৰতো কথাই নাই

: কি পাইছা চইকীয়া?
- ডক্টৰ মালহোট্ৰাৰ মাতত তেওৰ ভাবত যতি পৰিল।

: ছাৰ¸ ব’ডীৰ মাংসত ভাইৰাছ এটা পোৱা গৈছে। মগজুত কোকেইন। মগজুৰ নাৰ্ভবোৰ ফুলিছে। চাইনাইড¸ আৰ্চেনিক¸ কোকেইনৰ মিশ্ৰিত কিবা।গৰুৰ ছৰ্বি¸ এন্দুৰৰ কিবাও পোৱা গৈছে। এনে লাগিছে যেন এক মিলিলিটাৰ চাইনাইডত দহ মিলিলিটাৰ আৰ্চেনিক মিহলাই প্ৰায় দুশগ্ৰাম কোকেইন মিক্স কৰি মৃত ষাড় গৰুৰ চৰ্বি¸ এন্দুৰৰ মাংস মিক্স কৰি বনোৱা হৈছে।
- কৈ উঠিল শইকীয়াই।

: অহ¸ হাউ কেন ইট পচিবল?
- আচৰিত হয় ডক্টৰ মালহোট্ৰা।

: ছাৰ¸ আই ট্ৰায়িং টু ফাইণ্ড ইট।বাট…

: শইকীয়া¸ কৰবাত আৰ্টিফিচিয়েল মিটৰ প্ৰসংগটো চাগে জড়িত হৈ আছে।
: হব পাৰে ছাৰ। এফেক্টেড সকলোৱে ড্ৰিংকচ কৰিছিল। কিন্তু খাদ্যৰ বিষক্ৰিয়া বুলি ভাবিব টান।

: হুম
- কিবা এটা চিন্তা কৰি বহি পৰিল ডক্টৰ মালহোট্ৰা।

: হেল্ল’ চোধুৰী¸ ভাইৰাছৰ ৰিজন পাইছো।
- বন্ধু ডক্টৰ চৌধুৰীলৈ ফোন কৰিলে শইকীয়া। চৌধুৰীয়ে যেন বাট চায়ে আছিল।
: অ’ কোৱা শইকীয়া। কিবা এন্টি ডিউড পালানে?
: এতিয়ালৈ পোৱা নাই। কিন্তু হাৰ্ট এটাকৰ পৰা বাছি থাকিব পৰাকৈ ফৰ্মুলা এটা পাইছো।
: অ‘ কোৱা¸
- আগ্ৰহেৰে সুধিলে চৌধুৰীয়ে।
: সংগমৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগিব এন্টি ডিউড নিদিয়ালৈ। ৰাতি একদমে শুব নোৱাৰিব। মদ¸ভাং ড্ৰাগছ¸ যিকোনো ৰাগিয়াল বস্তু সেৱন কৰিব নোৱাৰিব। আনকি মাছ¸ মাংস¸ কণীও বাদ দিব লাগিব। অনলি চিম্পল মিল।
- অলপ ৰৈ পুণৰ কলে শইকীয়াই
: চাগে সোণকালেই এন্টি ডিউড পাম চৌধুৰী। উই হোপ ছো।
- গভীৰ আশাৰ ৰেঙনী এটা তেওৰ মুখত শুনা গল। চৌধুৰীৰ মুখত মাত নাই। কি যে ভয়ংয়ৰ ভাইৰাছটো আহিল।

: শইকীয়া¸ কি নাম এই ভাইৰাছৰ?
- খুউব লাহেকৈ সুধিলে চৌধুৰীয়ে।
: প্ৰ’পাৰ নাম এতিয়াও বিচাৰি পোৱা নাই চৌধুৰী। তথাপি নাম এটা ৰাখিছো¸ ডি ভাইৰাছ…
ভাইৰাছ ড্ৰীম…

শইকীয়াই আৰু কি কৈছিল চৌধুৰীয়ে নুশুনিলে। এটা কথাই তেওৰ কাণত ভাহি থাকিল¸
ডি ভাইৰাছ……।।